چرا هشتم مارس روز زنان شد؟
به گزارش جوان بین ایرنا نوشت: گزارش جدید سازمان ملل متحد در مورد نابرابری جنسیتی در جهان نشان میدهد كه نزدیك به ۹۰ درصد مردان و زنان باورهای جنسیت زده مقابل زنان دارند؛ كلیشه ها و باورهای قالبی كه می توان آنها عامل بازدارنده ای قوی، در راه زنان برای دستیابی به جایگاه اجتماعی قلمداد كرد.
روز جهانی زنان بزرگداشتی است كه هر ساله در هشتم مارس برابر با ۱۸ اسفند بعنوان نقطه كانونی از جنبش حقوق بانوان برگزار می شود، روزی كه در ابتدا بعنوان یك رویداد سیاسی سوسیالیستی در بین احزاب سوسیالیست آمریكا، آلمان و اروپای شرقی آغاز شد، اما بعدها در فرهنگ خیلی از كشورها در آمیخت و سازمان ملل هم از سال ۱۹۷۵ آنرا بعنوان «روز حقوق بانوان و صلح بین المللی» به رسمیت شناخت. اما با وجود تاریخچه طویل نامگذاری این روز، در هزاره سوم و به رغم جهانی شدن و تغییرات فرهنگی، هنوز بحث كلیشه های جنسیتی در همه جوامع با شدت و ضعف متفاوت در جریان است؛ كلیشه های جنسیتی یا باورهای قالب منفی كه به زنان القا می كند باید بگونه ای خاص فكر و رفتار كنند و در غیر این صورت با قضاوت های منفی و طرد مجازات می شوند. گزارش جدید سازمان ملل متحد در مورد نابرابری جنسیتی در جهان هم حكایت از این امر دارد كه نزدیك به ۹۰ درصد مردان و زنان باورهای جنسیت زده ضد زنان دارند و فقط ۱۴ درصد زنان و ۱۰ درصد مردان این باورها را ندارند. این پژوهش برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد در ۷۵ كشور جهان انجام شده كه نتیجه آن بازتاب دهنده نظرات ۸۰ درصد جمعیت جهان به حساب می آید و محققان در گزارش خود تاكید كرده اند كه از هر ۱۰ نفر ۹ نفر، همچون زنان، حداقل یك باور جنسیت زده ضد زنان دارند. بر طبق این گزارش، اغلب پاسخ دهندگان به پرسش های پژوهشگران این تحقیق گفته اند كه از نظر آنها مردان توان بیشتری برای رهبری سیاسی یا مدیریت شركت ها دارند. آنها همینطور تحصیل در دانشگاه را برای مردان بااهمیت تر از زنان دانسته اند. از نظر اكثریت پاسخ دهندگان اولویت در بازار كار باید با مردان باشد. كشورهایی كه شهروندان آنها بیشترین پیش داوری های جنسیت زده را دارند پاكستان، قطر و نیجریه هستند تا آنجا كه میزان پیش داوری های جنسیت زده در پاكستان، قطر و نیجریه به ترتیب ۹۹.۸۱، ۹۹.۷۳ و ۹۹.۷۳ درصد است و در مقابل باورهای جنسیت زده در كشورهای آندورا، سوئد و هلند از دیگر كشورها كمتر است كه به ترتیب ۲۷.۰۱، ۳۰.۰۱ و ۳۹.۷۵ درصد اعلام شده است. در گزارش برنامه پیشرفت و توسعه، حذف پیش داوری ها بعنوان لازمه مبارزه برای برابری جنسیتی سفارش می شود. ضمن این كه سازمان ملل متحد هم از دولت ها و نهادهای جهانی در این گزارش خواسته كه برای تغییر باورها و اقدام های تبعیض آمیز «رویكرد سیاسی جدیدی» را در پیش بگیرند. چونكه این قضاوت ها مانع این می شوند كه زنان در رفتار و افكار خود آزادی داشته و در بهترین شرایط خود باشند و در صورتیكه در تقابل با كلیشه ها عمل كنند از جانب فشار اجتماعی به حاشیه رانده شده و طرد می شوند؛ در نتیجه تا زمانی كه كلیشه های اجتماعی در هر فرهنگی حضور داشته باشند، بسته به قدرتشان، مانعی بر سر راه زنان در رسیدن به اهداف و جایگاه مناسب اجتماعی هستند. فاطمه راكعی نماینده پیشین مجلس و صاحبنظر در مسایل زنان و خانواده در این مورد اعتقاد دارد كه زنان مسوول هستند مانند مردان در مقابل هرگونه مشكل روانی و مشكل آفرینی دیگران لب به شكایت گشایند. باید بتوانند از حقوق شخصیتی و انسانی و هم شرافت خود دفاع كنند. وی تصریح كرد: فرقی نمی كند بانوان چه كارگر و چه مدرس دانشگاه، باید بتوانند از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود در محیط كار و زندگی دفاع كنند و اگر نتوانند، بطور حتم آمادگی حضور در اجتماع را ندارند. راكعی اضافه كرد: رسیدن به آن خودباوری كه من می توانم مشكلات محیط خارج از خانه را حل كنم، كمك شایانی به حضور بیشتر زنان در جامعه می كند. زنان باید در مقابل هرگونه تجاوز به حریم خصوصی یا اهانت از خود دفاع كنند و اجازه تكرار آزارها و صدمه ها را ندهند. این نماینده پیشین مجلس و مدرس دانشگاه، وظیفه ایجاد فضای سالم و به دور از هرگونه ناامنی را بر عهده دولت دانست و اظهار داشت: مسئولان در حوزه های اداری و محیط های كاری، با اعمال قوانین و ضوابط اداری متناسب باید در مهیاسازی این فضا تلاش كنند و با افراد خاطی و خدشه دار كننده سلامت محیط كار، طبق ضوابط رفتار كنند. این در حالیست كه متاسفانه عده ای در نهادهای دولتی و رسانه صرفا رفتار و پوشش زنان را كنترل می كنند و كاری به آقایان ندارند. روز جهانی زن در تقویم تاریخ ایده انتخاب روزی از سال بعنوان روز زن اولین بار در جریان مبارزه زنان نیویورك با شعار حق رای برای زنان عنوان شد. دو هزار زن تظاهر كننده در ۲۳ فوریه ۱۹۰۹ پیشنهاد كردند كه هر سال در روز یكشنبه آخر فوریه، تظاهرات سراسری در آمریكا بمناسبت روز زن برگزار گردد. در سال ۱۹۱۰، دومین كنفرانس زنان سوسیالیست كه كلارا زتكین از رهبران آن بود، به مسئله تعیین روز بین المللی زن پرداخت. زنان سوسیالیست اتریشی قبلا روز اول ماه مه را پیشنهاد كرده بودند. اما اول ماه مه، جایگاه و مفهومی داشت كه می توانست اهمیت و جایگاه مبارزه مشخص بر سر مساله زن را تحت الشعاع قرار دهد. زنان سوسیالیست آلمان، روز ۱۹ مارس را پیشنهاد كردند. مناسبت این روز، مبارزات انقلابی در سال ۱۸۴۸ ضد پادشاهی پروس بود كه به عقب نشینی لفظی حكومت، همچون در مورد مطالبات زنان، انجامید. دومین كنفرانس زنان سوسیالیست تاریخ برگزاری اولین مراسم روز زن را ۱۹ مارس ۱۹۱۱ تعیین كرد. تصمیم گیری قطعی برای تعیین روز جهانی زن به بعد موكول شد. پس از انتشار قطعنامه كنفرانس در مورد تعیین روز جهانی زن، انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت كرد و اولین تشكیلاتی بود كه این روز را به رسمیت شناخت. ۱۹ مارس ۱۹۱۱ خیابان های آلمان، اتریش، سوئیس و دانمارك با مارش زنان به لرزه در آمد. نیروهای پلیس به تظاهرات حمله بردند و به زدن زنان پرداختند و گروهی را دستگیر كردند. سال ۱۹۱۳ دبیرخانه بین المللی زنان (یكی از نهادهای انترناسیونال سوسیالیستی دوم)، هشتم مارس را با خاطره مبارزه زنان كارگر در آمریكا، بعنوان روز جهانی زن برگزید. در همان سال، زنان زحمتكش و زنان روشنفكر انقلابی در روسیه تزاری و در سراسر اروپا، مراسم ۸ مارس را بشكل تظاهرات و میتینگ برگزار كردند. در سال ۱۹۱۴ جنگ جهانی اول درگرفت. در اروپا كه مركز جنگ بود، زنان انقلابی تلاش كردند تظاهرات هشتم مارس ۱۹۱۵ و ۱۹۱۶ را تحت شعار مركزی ضد جنگ امپریالیستی برگزار كنند. در كشورهای درگیر جنگ، طبقات مختلف به موافقان و مخالفان جنگ تقسیم شده بودند و انشعاب در صفوف جنبش زنان، مانع از برگزاری سراسری و گسترده روز زن شد. در سال ۱۹۱۷ تظاهرات زنان كارگر در پتروگراد ضد گرسنگی، جنگ و تزاریسم، بانگ آغازین انقلاب روسیه بود. كارگران شهر در پشتیبانی از این تظاهرات، اعلام اعتصاب عمومی كردند. ۸ مارس ۱۹۱۷ به یك روز فراموش نشدنی در تاریخ انقلاب روسیه تبدیل شد. سال ۱۹۲۱، كنفرانس زنان انترناسیونال سوم كمونیستی در مسكو برگزار گردید. در آن كنفرانس، روز ۸ مارس بعنوان روز زن به تصویب رسید. كنفرانس، زنان سراسر دنیا را به گسترش مبارزه ضد نظم موجود و برای تحقق خواسته هایشان فرا خواند. از اواسط دهه ۳۰ میلادی، دنیا یك مرتبه دیگر به سمت جنگ جهانی جدید روان شد. برگزاری تظاهرات روز زن در كشورهایی كه تحت سلطه فاشیسم بودند، غیر قانونی اعلام گردید. باوجود این ممنوعیت، هشتم مارس ۱۹۳۶، زنان در برلین تظاهرات كردند. در دهه ۱۹۶۰، در كشورهای آسیا و آفریقا و آمریكای لاتین جنبش های رهایی بخش بپا خاسته بود. در كشورهای سرمایه داری پیشرفته هم جنبش ها و مبارزات انقلابی بالا گرفته بود و جنبش رهایی زن هم اوج و گسترشی چشم گیر یافت. در آمریكا و اروپا، زنان ضد سنن و قیود و قوانین مردسالارانه و احكام اسارت بار كلیسایی بپا خواستند. در جنبش زنان موضوعاتی نظیر حق طلاق، حق سقط جنین، تأمین شغلی، منع آزار جنسی، ضدیت با هرزه نگاری، كاهش ساعات كار روزانه و غیره عنوان شد. این جنبش موفق شد در بعضی از این زمینه ها پیشروی كند. در تظاهرات هشتم مارس ۱۹۶۹ زنان دردانشگاه بركلی در آمریكا گرد آمدند و ضد جنگ در ویتنام تظاهرات كردند. سرانجام در سال ۱۹۷۵ سازمان ملل هشتم مارس را بعنوان روز جهانی زن برسمیت شناخت. ۴۷۲۳۱
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب