یادگاری مفید نئاندرتال ها برای انسان امروزی
به گزارش جوان بین، یورونیوز نوشت: دانشمندان می گویند افرادی که زود به رختخواب می روند و بامداد ها زود بیدار می شوند، احتمالاً برای این عادت باید از اجداد باستانی خود سپاسگزار باشند.
پژوهشگران دریافته اند که دی ان ای به ارث رسیده از عموزاده های ابرو کلفت ما به احتمال زیاد در این خصیصه نقش مهمی ایفا کرده است. بیشتر ژن هایی که انسان های امروزی بوسیله آمیزش با نئاندرتال ها در دوران ماقبل تاریخ به دست آورده اند در جریان تکامل از بین رفته اند، با اینحال بخش کوچکی از آنها باقی مانده و در بدن شماری از انسان ها قابل ردیابی است.
دانشمندان تصور می کنند این بقای ژنی احیانا بدین سبب است که به انسان های مدرن اولیه کمک کرده تا آن زمان که آفریقا را به مقصد اوراسیا ترک کردند، با محیط جدید و روزهای کوتاه زمستان سازگار شوند.
جان کاپرا، اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، در این زمینه می گوید: «با تحلیل و بررسی دی ان ای نئاندرتال ها که در ژنوم انسان مدرن باقی مانده اند، روند قابل توجهی کشف کردیم.»
او اضافه کرد بسیاری قطعات این دی ان ای ها بر ژن هایی تأثیر می گذارند که ساعت بدن انسان های امروزی را کنترل می کنند و در بیشتر موارد «میل به سحرخیزی را می افزایند.»
بیشتر بخوانید:
شما هم امتحان کنید/ آیا می توانید این معمای ریاضی ساده را حل کنید؟ افشای اسرار دریاچه باستانی مریخ توسط دانشمند متفاوت ناسا/ عکس ترسناک ترین تصویر به جا مانده از بمب اتمی هیروشیما دسته های بزرگی از انسان های خردمند (هومو ساپینس) حدود ۷۰ هزار سال قبل از آفریقا به اوراسیا مهاجرت کردند. در بدو ورود، آنها با نئاندرتال ها مواجه گشتند که قبلاً با زندگی در آب و هوای سردتر سازگار شده بودند و صدها هزار سال این قلمرو را در اشغال داشتند.
به لطف آمیختگی بین این گروه ها، انسان های امروزی تا ۴ درصد از دی ان ای نئاندرتال ها، همچون ژن های در رابطه با رنگدانه های پوست، مو، چربی و دستگاه ایمنی بدن را حمل می کنند.
دکتر کاپرا و همکارانش دی ان ای انسان های مدرن و نئاندرتال ها را با بهره گیری از اطلاعات ژنتیکی نیم میلیون نفر که در پایگاه داده اطلاعات زیستی بریتانیا وجود دارد تحلیل و بررسی کردند و دریافتند که انواع ژنتیکی متفاوتی در ساعات بدن یا ریتم های شبانه روزی دو گروه نقش دارند.
از آنجا که اجداد انسان های امروزی با نئاندرتال ها رابطه جنسی برقرار می کردند، این امکان وجود داشت که تعدادی از انسان های امروزی دارای ژن هایی از نئاندرتال ها باشند. پژوهشگران می گویند نه فقط خیلی از مردم اینگونه ژن ها را دارند، بلکه این ژن ها با زود بیدار شدن از خواب در ارتباط بودند.
به گفته پژوهشگران، سحرخیز بودن در اصل نیازی به ژن های نئاندرتال ندارد چونکه صدها ژن مختلف بر زمان خواب و بیدار شدن افراد تأثیر می گذارند و تأثیرات محیطی و فرهنگی زیادی نیز وجود دارد. بطور کلی ژن های نئاندرتال هرچند موثر هستند، اما تنها تأثیر کمی دارند.
تصور دانشمندان بر این است که این ژن ها به اجداد انسان ها کمک می کرده تا با زندگی در عرض های جغرافیایی بالاتر سازگار شوند.
دکتر کاپرا در این خصوص می گوید: «ما فکر نمی نماییم که بامداد دوست بودن واقعاً در آن زمان مفید بوده باشد. در عرض های جغرافیایی بالاتر، داشتن ساعتی که انعطاف پذیرتر است و بهتر می تواند خودرا با سطوح نور فصلی متغیر مطابقت دهد مفیدست.»
پروفسور مارک مازلین، از دانشگاه کالج لندن که در این مطالعه شرکت نداشت، اظهار داشت: «اکنون ما شواهد ژنتیکی داریم که نشان میدهد تعدادی از ما واقعاً سحرخیز هستیم.»
او افزود: «زمانی که انسان در مناطق گرمسیری آفریقا تکامل یافت، طول روز بطور متوسط ۱۲ ساعت بود. از آنجائیکه گردآورندگان شکارچی تنها ۳۰ درصد از زمان بیداری خودرا صرف جمع آوری غذا می کردند، ۱۲ ساعت زمان زیادی است. اما هر چه به سمت شمال زمین پیش می روید روزهای زمستانی که غذا کمیاب است، کوتاه تر و کوتاه تر می شود و در نتیجه برای نئاندرتال ها و انسان ها منطقی است که بمحض پدیدار شدن نور، آغاز به کار و جمع آوری غذا کنند.»
۵۸۵۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب