رییس شبكه هپاتیت: ۱ ۴۰۰ ۰۰۰ ایرانی به هپاتیت بی مبتلا هستند ۷۰ درصدشان ناشناس
جوان بین رییس شبكه هپاتیت: ۱ ۴۰۰ ۰۰۰ ایرانی به هپاتیت بی مبتلا هستند؛ ۷۰ درصدشان ناشناس
به گزارش جوان بین به نقل از خبر آنلاین، یكی از بیماری هایی كه حالا نامش بیشتر از گذشته به گوش می رسد، هپاتیت است. البته به قول مسئولان در رابطه با این موضوع، هنوز خیلی از افراد و حتی دست اندر كاران بهداشت و درمان كشور، با این بیماری آنطور كه باید و شاید آشنا نیستند، برای آن هزینه نمی كنند و اهمیت درمان و پیشگیری از آن را درك نكرده و به مردم نشناسانده اند. در سالی كه گذشت، دكتر سید موید علویان، رییس شبكه هپاتیت ایران با حضور در كافه خبر، به توضیحاتی درباره انواع هپاتیت پرداخت كه بخش هایی از این گفتگو را در ادامه می خوانید. آماری از بیماران مبتلا به هپاتیت هست؟
بله برآورد كرده ایم كه تعداد مبتلایان به هپاتیت سی 176 هزار نفر و هپاتیت بی یك میلیون و چهارصدهزار نفر است؛ البته هفتاد درصد این افراد شناسایی نشده اند.
اگر شناسایی نشده اند چطور این آمار را دارید؟
ما اینها را بر مبنای تخمین می گوییم، بر مبنای آماری كه با كمك سازمان بهداشت جهانی و مراكز علمی دنیا به دست آمده اند. در همه جای دنیا این محاسبات انجام می گردد. بعنوان مثال می گوییم این تعداد معتاد تزریقی داریم و ازاین رو با احتساب 40 درصد هپاتیت در معتادان تزریقی، پیش بینی می گردد این تعداد بیمار داشته باشیم. شیوع این بیماری در میان زنانی كه رفتار پرخطر جنسی دارند هم حداقل سه تا چهار برابر جمعیت عادی كشور است و این عدد، رقم بالایی است. در جمعیت عادی، نیم درصد شیوع هپاتیت را داریم اما در زنان صدمه پذیر این میزان خیلی بیشتر است. یعنی از هر 100 زنان خیابانی، سه نفر هپاتیت سی دارند. بعضی می گویند این رقم بالا نیست در حالی كه خیلی میزان زیادی است چون شش برابر جمعیت عادی است و این افراد هر كدام می توانند چندین نفر را مبتلا كنند. در میان كودكان كار هم این رقم سه تا پنج برابر بیشتر از جمعیت عادی است. خب چطور می توان این افرادی كه گفتید تخمین زده می گردد بیمار هستند را شناسایی كرد؟ امكانش وجود دارد؟
بله با كمك رسانه، ان جی اوها و همانطور كه اشاره كردم همت مسئولان. باید بیماریابی فعال داشته باشیم. الان در مراكز ترك اعتیاد، غربالگری هپاتیت سی در تمام مراكز صورت نمی گیرد چون هزینه دارد. در یزد 200 نفر زندانی هپاتیت سی آماده درمان داریم كه هزینه تامین دارو را ندارند، نه دفترچه دارند و نه حتی بعضی شان شناسنامه و كارت ملی. اینها سیاه نمایی نیست، واقعیت های موجود جامعه است. در كشورمان چراغ های روشن زیادی وجود دارد و خدمات زیادی هم انجام شده اما مشكلاتی هم هست كه نباید پنهان و كتمانشان كرد بلكه باید از همه مردم كمك گرفت كه این مشكلات حل شوند. با این حال متاسفانه دولت ها به جای پشتیبانی از ان جی او هایی كه در این زمینه فعالیت می كنند، به آنها به چشم تهدید نگاه می كنند. انجمن های علمی و مردمی تبلیغ روسپیگری نمی كنند، سیاه نمایی هم نمی كنند، فرصت خوبی برای كمك به دولت هستند و می توانند در بیماریابی كمك كنند. ما شصت نفر پاكستانی مهاجر در جنوب تهران پیدا كردیم، چون در پاكستان شیوع هپاتیت سی خیلی بالاست، خواستیم كه این افراد غربالگری شوند و ببینیم مبتلا هستند یا نه، مكاتبات متعددی با وزارت بهداشت انجام دادیم اما هیچ كاری انجام نشد تا این كه از یك ان جی او خواستیم این غربالگری را انجام دهند و این كار انجام شد. هزینه های درمان بالاست؟
خیلی زیاد نیست ولی كسی كه كارتن خواب است و نان ندارد بخورد، حتی همان را نمی تواند انجام بدهد. درست است كه از خیرین برای این هزینه ها كمك می خواهیم اما درواقع این وظیفه مسئولان است كه نسبت به این موارد اقدام نمایند. مثلا چرا شهرداری به جای این كه فقط به دنبال تراكم و طرح ترافیك باشد، سلامت شهروندان را هم تامین نكند؟ ببینیم شهرداران دنیا چه كار می كنند، آنها خودشان را مكلف می دانند نسبت به سلامت مردم. روزانه ده ها نفر به ما مراجع می كنند كه بی بضاعت هستند، حتی گاهی دفترچه بیمه ندارند و نمی توانند برای درمان اقدام كنند. چرا باید اینطور باشد؟ مسئولان رسانه ای هم نقش دارند. یك زمانی می خواستند بین افرادی كه رفتار پرخطر جنسی دارند كاندوم توزیع كنند كه میزان مبتلا شدن به ایدز كم شود، با مخالفت مواجه می شدند، اما الان فهمیده اند كه باید در تلویزیون هم گفته شود كه یكی از مهمترین راه های انتقال ایدز، با استفاده از رابطه جنسی است و مردم باید رفتارهای محافظت شده داشته باشند. بالاخره این تابو شكسته شد و درباره این مورد در رسانه حرف زده می گردد. آگاهی مردم بیشتر شده كه برای جلوگیری از انتقال ایدز باید رابطه با روش های محافظت شده داشت. اما هنوز درباره خیلی از بیماری ها مانند هپاتیت یا زگیل تناسلی تابو وجود دارد و مردم آگاهی كافی ندارند. سن ازدواج رفته بالا، خواسته های جنسی وجود دارد، ممكن است رفتارهای پرخطر وجود داشته باشد و باید برای آن فكری كنیم.
شما در شبكه هپاتیت ایران، نمی توانید این آگاهی رسانی را انجام بدهید یا اقدامات عملی در این زمینه بكنید؟
ما بعنوان یك ان جی اوی علمی خیلی كارها كرده ایم اما به تنهایی نمی توانیم تمام مشكلات را حل نماییم. بیش از 50 مركز در كشور با شبكه هپاتیت همكاری و در زمینه پژوهش و درمان فعالیت می كنند، طی دو سال اخیر بیش از 35 سمینار استانی برگزار شده است. بیماری های كمی در كشورمان داریم كه برایشان دستورالعمل داشته باشیم، خیلی از بیماری ها به صورت سلیقه ای و بنا بر تشخیص هر پزشك درمان می شوند ولی ما دستورالعمل واحدی را تدارك دیده ایم كه درمان بیماری به صورت یكسان، منسجم و هماهنگ صورت گیرد. هم اكنون در حال غربالگری 1500 نفر از زندانی ها و در مراكز ترك اعتیاد هستیم. اما چیزی كه لازم است این است كه مسئولان نگاه جدی تری به این موضوعات داشته باشند و در هزینه كردن برای این موارد كوتاهی نكنند. من یك بار مصاحبه كردم و گفتم برای این بیماری 200 میلیارد تومان در مجموع نیاز داریم كه اگر سالی بین 10 تا 15 میلیارد تومان برای درمان مجانی اختصاص داده شود، می توانیم هپاتیت سی را تا چهارده سال دیگر ریشه كن كنیم. كافی است یك نفر اختلاس نكند و این پول به این موارد اختصاص داده شود. گفتند این چه حرفی است كه می زنی؟ حالا می گویم باشد، حتی اگر اختلاس هم می شود، در كنار آن برای سلامت مردم هم هزینه شود. مهمترین اولویت برای رسیدگی به وضعیت هپاتیت در كشورمان را چه می دانید؟ كه اگر مقرر است بودجه ای اختصاص داده شود، صرف آن شود.
كنترل هپاتیت سی در معتادان خواسته اصلی ماست چون الان شایعترین راه انتقال هپاتیت در شرایط فعلی كشورمان، انتقال با استفاده از معتادهاست كه سرنگ آلوده مشترك مصرف می كنند. 40 درصد معتادان تزریقی زندانی، هپاتیت سی دارند. این عدد، رقم كمی نیست. سوال این است كه كاری برای این مورد شده؟ درمان یك معتاد، حفظ جامعه است. اعتیاد یك مقوله چندوجهی اجتماعی است. شاید نتوانیم جلوی تزریق را بگیریم اما می توانیم كاری كنیم كه تزریق ایمن وجود داشته باشد. كارتن خواب ها، زنانی كه رفتارهای جنسی پرخطر دارند، كودكان كار، اینها همه افرادی هستند كه در معرض مبتلا شدن به هپاتیت هستند. برای اینها چه كرده ایم؟ اگر بخواهیم جامعه را حفظ كنیم باید این افراد را شناسایی و درمان كنیم. زنی كه رفتارهای پرخطر دارد، ممكن است هر شب چندین نفر را مبتلا كند، نمی گردد چشممان را به این واقعیت ها ببندیم و امیدوار باشیم اتفاقی نیفتد.
می توانید متن كامل این گفتگو را اینجا بخوانید.
47234
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب