كارشناس بیمه و تامین اجتماعی توضیح داد
جدایی وزارت رفاه از كار، جدایی سیاسی است نه كارشناسی
جوان بین: وزارت رفاه و تأمین اجتماعی در سال ۱۳۸۳ و بعد از تصویب قانون نظام جامع تأمین اجتماعی در مجلس ششم تشكیل شد. هفت سال بعد و در تیرماه ۱۳۹۰ این وزارتخانه با دو وزارتخانه تعاون و كار ادغام و حاصل آن تشكیل وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی بود.
به گزارش جوان بین به نقل از ایسنا، حالا هیئت دولت تصمیم گرفته مجدد به ۱۴ سال قبل برگردد و وزارت رفاه را از وزارت تعاون و كار جدا كند و در همین راستا ابتدای هفته اخیر لایحه ای با قید دو فوریت برای تفكیك این دو وزارتخانه به مجلس شورای اسلامی فرستاده است.
گفته می گردد ساختار رفاه و تأمین اجتماعی در ۱۶۷ كشور، چنین مشهود است كه وزارت رفاه و تأمین اجتماعی در بیش از ۱۲۰ كشور دنیا وجود داشته و در مابقی آنها هم عناوین مشابهی همچون وزارت خدمات اجتماعی، فوائد عامه، توسعه اجتماعی، امور اجتماعی و... در میان فهرست وزارتخانه ها دیده می گردد.
عباس اورنگ، كارشناس بیمه و تامین اجتماعی در گفت وگو با ایسنا، ارزیابی متفاوتی از این تفكیكها و ادغامها دارد و در این باره اظهار می كند: اساسا نه هیچ تفكیكی می تواند مطلقا منفی باشد و نه می تواند مطلقا مثبت باشد. درباره ادغام هم همینطور است. مساله حائز اهمیت این است كه چه نیتی از این تفكیك و یا ادغام داریم و به چه چیزی می خواهیم برسیم؟ وگرنه كوچك یا بزرگ كردن یك ساختار و یك ساختمان در كلیت هزینه های اداری كشور تاثیری ندارد.
وی می افزاید: اگر تفكیك وزارت رفاه از تعاون و كار مبنایش اثرات مثبت در حوزه رفاه باشد دیگر هزینه های چندمیلیاردی اداری نمی تواند مهم باشد.
این كارشناس بیمه و تامین اجتماعی با تاكید بر اینكه باید به این نگاه كه اگر هزینه های قند و چای را پایین بیاوریم اوضاع مملكت بهتر می شود؛ تمام كرد می گوید: دوره آن دست تفكرات پوپولیستی به اتمام رسیده است.
اورنگ ادامه می دهد: مقوله رفاه و تامین اجتماعی در سطح كلان بسیار حائز اهمیت بوده و این ارزش را دارد كه بخواهیم برای آن یك نهاد مستقل در كشور تشكیل دهیم كه بتواند به شكل مستقلی سیاست گذاری كند.
وی با اشاره به اینكه وزارت رفاه در سال ۸۳ تشكیل شد و در آن زمان بسیار روی آن مانور دادیم و برای ما مهم بود كه این اتفاق در جهت وعده های رهبران انقلاب رخ داده می گوید: اما متاسفانه در سال ۹۰ به واسطه كوچك كردن ساختار اداری كشور، وزارت رفاه حذف شد و از آن ساختمان فقط یك معاونت در طبقه هشتم ساختمان خیابان آزادی باقی ماند. نظام در آن زمان كار بزرگی نكرد و ادغامش كارشناسی نبود.
این كارشناس بیمه و تامین اجتماعی با اشاره به اینكه ارزش دارد هزینه پرسنلی و اداری بدهیم به شرط تامین رفاه و معیشت اظهار می كند: اكنون نگاه به نقشه كشورها و اندازه آن نمی كنند بلكه كشورها را با شاخص های رفاهی آن می سنجند. باید قبول نماییم نهاد وزارت كار و شخص وزیر، دغدغه های بسیاری دارد و ما از روز اول مخالف ادغام كار با رفاه بودیم. هر چند در آن زمان بحث ادغام با وزارت بهداشت یا وزارت كار مطرح بود كه ما بین بد و بدتر، بد را انتخاب كردیم و به وزارت كار پیوستیم.
اورنگ ادامه می دهد: از جانب دیگر نباید از این نكته غافل شویم كه وزارت كار متولی اشتغال نیست، بلكه خروجی فعالیت تمام نهادهای كشور است و وزارت كار تنها متولی تنظیم روابط كار است. ما یك كل به نام نظام رفاه و تامین اجتماعی داشتیم و یك جز این نظام، اشتغال بود. در واقع باید كار در رفاه ادغام می شد نه بر عكس. نتیجه این ادغام آن بود كه حداكثر اختیارات حوزه رفاه در حد یك معاونت خلاصه شد در حالیكه سازمان های مهمی زیر مجموعه خود دارد و یك معاونت نمی تواند همه آن را پوشش دهد.
جدایی وزارت كار و رفاه در این مقطع زمانی، یك جدایی سیاسی است
وی تاكید می كند: جدایی وزارت رفاه از تعاون و كار پدیده شومی نیست و خوب است؛ هر چند معتقدم دراین مقطع زمانی این جدایی یك جدایی سیاسی است و نه كارشناسی شده؛ حال این كه یار كشی شده یا نه؟ و چه اتفاقاتی افتاده؟ مهم نیست بلكه هر بدی را می توان با كمی تدبیر و تعقل تبدیل به یك پدیده خوب كرد. این مبادرت به هر دلیلی مطرح شده باید به نگاه مثبت به آن نگریست و خوبی هایش را دسته بندی كرد و از اشتباه درس گرفت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب