خشونت مقابل زنان، خشونت مقابل انسانیت
جوان بین: زنان از كودكی تا به میانسالی متاثر از خشونت های سلبی و ایجابی هستند كه در این میان ساختارهای فرهنگی بسیار اهمیت دارند. عبور از این سطح از خشونت به ایجاد آگاهی و پهن كردن چتر امنیت نیاز دارد.
خشونت مقابل زنان، گاه جنبه عام دارد و به طور مشخص فقط درمورد زنی كه ازدواج كرده نیست. خشونت مقابل زنان سن و سال هم نمی شناسد و یك كودك یا یك زن سالمند هم به طریقی در معرض خشونت است.
یك دختر كودك، در معرض خشونت از نوع ایجابی است، ایجابی به این معنا كه اتفاق می افتد، مانند سوء استفاده هایی كه درباب ایفای نقش ها در مورد آنها وجود دارد، در محیط آموزش و پرورش با آموزشهایی مواجهند كه به تبعیض جنسیتی دامن می زند، تا دوران نوجوانی و جوانی كه مورد سوء استفاده های جنسیتی قرار می گیرند.
در سنین بالاتر خشونت، جنبه سلبی پیدا می كند. جنبه سلبی به این معنا كه چیزهایی نیست اما باید باشد، از قبیل مراقبت های بهداشتی. در نتیجه دختر از دوران كودكی تا زنی كه سالمند می شود به نحوی در معرض خشونتها از نوع ایجابی تا سلبی قرار می گیرد كه انواع مادی و غیر مادی دارد. ابعاد مادی كه شكل اقتصادی دارند و ابعاد غیر مادی مانند خشونتهای جنسی.
آنچه كه مهمست توجه به این است كه باید و می توان یك پدیده را در سه سطح بررسی و تحلیل كرد. سطح خرد، میانه و كلان. اینكه گفته می شود فرد مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرد، درباب سطح خرد است و اینكه مورد سوء استفاده اقتصادی قرار می گیرد در سطح میانه است، مانند دستمزدهای كمتر كه به آنها تعلق می گیرد. اما شكل مهم سطح كلان است. بخش زیادی از وزن یك لطمه اجتماعی را در سطح كلان باید جستجو كرد.
در سطح كلان ما با ساختارهای فرهنگی مواجه هستیم. خشونت مردان مقابل زنان و خشونت زنان مقابل زنان، همگی متوجه همین ساختار فرهنگی و نیز شامل الگوهای مردسالارانه است. حال زمانیكه یك ساختار فرهنگی خودش را به جامعه تحمیل می كند از روی اجبار خانمها به آن جلب می شوند و مردسالاری به نحوی تداوم پیدا می كند. حال خروجی این وضعیت كاهش اعتماد به نفس است.
فراتر آنكه، لطمه رسان بودن این ساختارهای فرهنگی گریبان هر زن و مرد را می گیرد، ما با خشونت مقابل انسانیت مواجه هستیم. امروز تحت این ساختار فرهنگی هر دو كه از این عزت نفس دور می مانند. بدین سبب برای رهایی از خشونت مقابل زنان ما باید به رفع خشونت مقابل انسانیت بپردازیم.
اما اینكه چه می شود این خشونت پایدار باقی می ماند یا اینكه فرد متاثر از خشونت، وضعیت خودرا رها نمی كند، علت اول «عدم آگاهی» است. گاهی زنان خشونت را بعنوان یك حق باور دارند و باید درباره آن آگاهی داده بشود. وقتی خشونت حس نشود، آنگاه اتفاق می افتد، بدین سبب باید درباب وجود انواع خشونت آگاه بشوند و اینكه كدام كلام یا رفتار، معنای خشونت دارد یا ندارد. بدین سبب فردی كه مورد خشونت قرار می گیرد از این وضعیت آگاه نیست كه بخواهد از آن بیرون بیاید. رسانه ها و آموزش و پرورش باید در این خصوص آگاهی های لازم را بدهند.
گام دوم پس از حس كردن خشونت بواسطه آگاهی، این است كه فرد می خواهد از این وضعیت بیرون رود. نبود چتر امنیت مناسب موجب می شود فرد شرایط بد را به بدتر ترجیح بدهد. فرد احساس می كند اگر در شرایط خشونت باقی بماند شرایط بهتری دارد. نبود امنیت روحی و روانی، نبود امنیت اقتصادی، موجب می شود فرد بودن در وضعیت خشونت را ترجیح بدهد.
*دانشیار جامعه شناسی دانشگاه پیام نور و عضو انجمن جامعه شناسی
۲۳۵۲۳۳
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب