تعامل شخصیت ها با ضحاک برایم جالب بود ادای دین به سعدی در نمایشنامه
جوان بین: حسینعلی جعفری، نویسنده ای که تا حالا شانزده کتاب منتشر نموده، این دفعه با کتاب ارمایل و گرمایل، سه نمایشنامه را با اقتباس از شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی و زندگی شیخ ابوالحسن خرقانی نوشته است.
به گزارش جوان بین به نقل از مهر، حسینعلی جعفری، نویسنده ای که تابحال شانزده کتاب در عرصه های مختلف منتشر نموده، این دفعه با کتاب «ارمایل و گرمایل» به سراغ دنیای نمایشنامه رفته است. این کتاب شامل سه نمایشنامه با اقتباس از منابعی باارزش همچون شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی و زندگی شیخ ابوالحسن خرقانی است. به قول این نویسنده، این اثر برای علاقمندان به نمایش، ادبیات کهن و تاریخ اهمیت ویژه ای دارد. حسینعلی جعفری بیشتر از سه دهه سابقه نویسندگی دارد. اولین اثر او با عنوان بررسی هنری بهترین قصه قرآن در سال ۱۳۷۶ منتشر گردید و تابحال شانزده کتاب در عرصه های مختلف از سفرنامه و پژوهش تا شعر، داستان و رمان نوشته است. در نشر صاد هم دو اثر او با اسامی «یثرب» و «ارمایل و گرمایل» به چاپ رسیده است. جعفری در گفتگو با خبرگزاری مهر، در رابطه با کارنامه خود توضیح داد که آثارش یکدست نبوده اند و هر یک تجربه ای تازه را رقم زده اند. وی اظهار داشت: دوست دارم وارد جهان های ناشناخته شوم. از طرفی هم به تاریخ اسلام علاقه دارم و هم به تاریخ ایران. یثرب حاصل علاقه به تاریخ اسلام بود و مجموعه نمایشنامه ارمایل و گرمایل از شوقم به تاریخ و ادبیات کهن ایران شکل گرفت.
وی در رابطه با محتوای جدیدترین اثرش اظهار داشت: کتاب ارمایل و گرمایل شامل سه نمایشنامه است؛ «ارمایل و گرمایل» برگرفته از شاهنامه فردوسی است، «کار گِل» از گلستان سعدی و «شیرسوار» هم از زندگی عارف بزرگ شیخ ابوالحسن خرقانی اقتباس شده است. وی ادامه داد: هر کسی که به نمایش علاقه مند است، دوست دارد با اقتباس آشنا شود یا به شاهنامه، گلستان سعدی و زندگی خرقانی علاقه دارد، می تواند از خواندن این اثر لذت ببرد. البته برای اهالی نمایش اهمیت بیشتری دارد. این نویسنده با اشاره به دغدغه های نهفته در هر نمایشنامه اضافه کرد: هر نمایشنامه دغدغه خاص نویسنده را به نمایش می گذارد که بهتر می دانم خودِ خوانندگان عزیز به آن توجه نمایند. کشف مضمون یک اثر لذت خاص خودش را دارد. پس بهتر است به اهلش واگذار نماییم. اما نوع تعامل ارمایل و گرمایل با ضحاک برای من جالب بود و این که آن دو چطور تشخیص می دادند که کدام جوان را بکشند و کدام را زنده نگه دارند. کار گل ادای دینی است به شیخ اجل سعدی شیرازی و فرض کنید تقدیر و تشکر از امیر حلب و دخترش. شیرسوار اشاره دارد به یک نکته از زندگی شیخ خرقان که به کار امروز و فردای یکایک ما می آید. جعفری در رابطه با منابع مورد استفاده توضیح داد: علاوه بر شاهنامه، به کتاب هایی که با آن نسبت دارند هم رجوع کردم. شاهنامه بزرگ ترین منبع اقتباس نمایشی و سینمایی ماست و سرمایه ای بی بدیل برای فرهنگ ایران. برای کار گِل از گلستان سعدی و منابع مربوط به زندگی او بهره بردم و در شیرسوار، کتاب نوشته بر دریا اثر استاد شفیعی کدکنی برایم راهگشا بود. جعفری در آخر اظهار داشت: نمایشنامه زیاد خواندم و می خوانم. یک نکته عرض کنم. داستان های من بیشتر گفتگومحور هستند که بعضی آنرا عیب می دانند و بعضی هم حسن. این مساله از علاقه من به نمایشنامه سرچشمه گرفته است. دوست داشتم نمایشنامه نویسی را هم تجربه کنم. این که تحت تاثیر نمایشنامه نویس خاصی باشم، نه. یا حداقل خودم اینگونه فکر نمی کنم. البته شاید و لابد خوانندگان چیزهایی را کشف می کنند. باید بگویم که وقتی شما مطالعه می کنید شاید مطالبی در ذهن شما رسوب کند و بعدها در نوشته هایتان بروز و ظهور یابد و این طبیعی است. اما این که نمایشنامه نویس خاصی را الگوی خودم قرار دهم و تحت تاثیر او بنویسم، نه. چنین چیزی نیست. بطور خلاصه، اما نوع تعامل ارمایل و گرمایل با ضحاک برای من جالب بود و اینکه آن دو چگونه تشخیص می دادند که کدام جوان را بکشند و کدام را زنده نگه دارند. باید بگویم که وقتی شما مطالعه می کنید شاید مطالبی در ذهن شما رسوب کند و بعدها در نوشته هایتان بروز و ظهور یابد و این طبیعی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب