گفت وگو با مدیر اسبق ورزشی-سینمایی ؛
ارائه جهانی بکر به مخاطب با ادغام هنر سینما و هنر ورزش
جوان بین: مدیر اسبق ورزشی و سینمایی، اظهار داشت: اثرگذاری سینما اگر با ابعاد مختلف ورزش عجین شود، بطور قطع خروجی منحصر به فردی خواهد داشت و می تواند مخاطب را با دنیای جدید و بکر مواجه کند که علاوه بر جذابیت، بالاترین مفاهیم انسانی را در برمی گیرد.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، ساخت اثر سینمایی با محوریت ورزش با چالش ها و مشکلات مختلفی مواجه می باشد. تامین هزینه های ساخت، لزوم ورود به زندگی خصوصی ورزشکاران، ضرورت آشنایی دقیق با مفاهیم ورزشی و ابعاد و مقتضیات آن و صدالبته رعایت اصل امانت داری در بیان رخدادها و مناسبات، از با اهمیت ترین آنان است.
در این بین فیلمساز باید با فرهنگ و هنجارهای رفتاری جامعه نیز کاملاً آشنا باشد و به شکلی در قصه حرکت نماید که مرزهای واقعیت و افسانه را گم نکند. نشان دادن چهره یک ورزشکار بزرگ که سال ها قصه‌ی پهلوانی یک جامعه بوده و میزان اثرگذاری اجتماعی او بدون آنکه او را فردی فرازمینی با قدرتی خارق العاده ارائه کند، کاری است که به جرأت می توان گفت هر کارگردانی توان انجامش را ندارد.
به همین بهانه پای صحبت یکی از مدیران با سابقه‌ی سینمای کشور که اتفاقاً سابقه سال ها مدیریت در سطح کلان ورزش را در کارنامه دارد، نشستیم، در ادامه گفت وگوی ما با ناصر شفق را می خوانید:
جناب شفق، شما بعنوان مدیری که سابقه طولانی در هر دو حوزه سینما و ورزش دارد، چقدر قائل به ساخت فیلم های ورزشی هستید؟
خیلی زیاد. سینما به صورتی کامل کننده دیگر هنرهاست و بنا بر این زبان فصیح تر، سلیس تر و بلیغ تری برای بیان مفاهیم دارد. این میزان از اثرگذاری سینما اگر با ابعاد مختلف ورزش عجین شود، بطور قطع خروجی منحصربه فردی خواهد داشت و می تواند مخاطب را با دنیای جدید و بکر مواجه کند که علاوه بر جذابیت، بالاترین مفاهیم انسانی را در برمی گیرد.
از سوی دیگر، کارآیی ورزش، تنها سلامت جسم نیست؛ بلکه ورزش در سلامت روح نیز اثرگذار می باشد. با این دید می توان ادعا کرد ساخت فیلم با موضوع و محور ورزش در حقیقت سوق دادن مخاطب به سمت جسم سالم و روح سالم و در نتیجه ایجاد جامعه سالم می باشد. ورزش در حقیقت هنری است که می تواند در مخاطب خود حس همزادپنداری را ایجاد و تقویت کند و این یکی از نیازهای اساسی بشر امروز است. از طرف دیگر ورزش حتی در امنیت ملی کشورها نیز نقش دارد، امروز بخش زیادی از همگرایی بریتانیا به سبب ایجاد لیگ های گوناگون و منظم در فوتبال انگلستان است؛ در حقیقت انگلستان تلاش دارد با این اقدام همبستگی گذشته را حفظ کند. شما ببینید کشورهای اروپایی مانند آلمان، فرانسه، انگلستان و ایتالیا که در هنر سینما صاحب سبک هستند، در فوتبال هم سرآمدند؛ این یعنی ارتباط منطقی بین فوتبال بعنوان یک ورزش و سینما به وجود آورده اند.
آیا در ایران این ضرورت احساس و احصا شده؟ چون می توان گفت سینمای ایران کارنامه درخشانی در این بخش ندارد.
متأسفانه آنچنان که باید سینمای ایران به ورزش نپرداخته است؛ البته فیلم ها و مستندهایی تولید شده اما این تعداد سنخیتی با ظرفیت های موجود ندارد. من هم شنیده ام کمیته‌ی شنیده کمیته ملی المپیک ساخت فیلم ها و مستندهای ورزشی را در دستورکار خود قرار داده اما این اقدام مثبت، به تنهایی نمی تواند اثرگذار باشد. سینما به سینماگر نیاز دارد؛ یعنی فردی که بتواند از دریچه های مختلف ورزش را روایت کند.
سینمای ورزشی را یک ژانر می دانید؟
در شرایط فعلی حداقل در سینمای ایران خیر اما سینمای ورزشی می تواند در صورت عملکرد دقیق و حساب شده به یک ژانر تبدیل گردد چون ابعاد مختلف و متنوعی دارد. نمونه این اقدام را در سینمای دفاع مقدس می توان دید، که به تدریج توانست خودرا بعنوان یک ژانر کاملاً مستقل در سینما معرفی نماید.
شما بعنوان یک تهیه کننده باتجربه سینما، حاضرید در ساخت چه نوع فیلم های ورزشی همکاری کنید؟ فیلم های شخصیت محور یا فیلم هایی درباره موفقیت ها و رخدادهای ورزشی.
تجربه من در ورزش و سینما می گوید ساخت فیلم ورزشی در زمینه ورزش های فردی ریسک کمتری دارد برای اینکه در این نوع فیلم ها تعداد شخصیت های قصه کم است و فیلمساز می تواند به خوبی و با دقت بیشتری روی ابعاد دراماتیک قصه و زوایای مختلف شخصیت ها تمرکز و در نهایت اثری باکیفیت برتر تولید و عرضه نماید که در اکران نیز به توفیق برسد. اما در فیلم هایی که با محوریت ورزش های گروهی ساخته می شوند، هم تعداد شخصیت های محوری داستان و هم خرده داستان ها زیاد است. از طرف دیگر هر کارگردانی توانایی اداره کردن یک فیلم بزرگ را ندارد. به این مشکلات و چالش ها، اگر موضوع سرمایه گذاری و تامین بودجه هم اضافه شود، خواهیم دید سینمای ایران حداقل هم اکنون عملاً توان ساخت چنین فیلم هایی را ندارد وگرنه همه می دانند فوتبال بعنوان هنر هشتم، توانایی بالایی در ایجاد همذات پنداری جهانی دارد و این ورزش آنقدر اثرگذار می باشد که در ایام جام جهانی حتی فروش فیلم ها در سالن ها را به حدی تحت تأثیر قرار می دهد که تعدادی از سینما ترجیح می دهند بجای نمایش فیلم، فوتبال پخش کنند.
سینمای ایران تا چه حد ظرفیت ساخت فیلم برمبنای شخصیت واقعی بزرگان ورزش را دارد؟
خیلی زیاد البته به شرطی که فیلمساز با نگاه واقع بینانه روی شخصیت های ورزشی یا ورزش های فردی تمرکز کند تا بتواند هم بار عاطفی قصه و هم بار قهرمانی را چفت کند. ساخت فیلم درباره بزرگان ورزش باید بعنوان اولویت حتی در صداوسیما مورد توجه قرار بگیرد. شخصیتی مثل جهان پهلوان تختی به سبب اثرگذاری عمیقی که در ورزش و جامعه‌ی ایران داشته است، قابلیت روایت ده ها قصه دارد و نباید به یک فیلم اکتفا کرد. از طرف دیگر ورزش ایران قهرمانان زنده ای مانند رسول خادم، حمید سوریان، حسن یزدانی، بهداد سلیمی و عبدالله موحد و علی دایی دارد که هر کدام ابرستاره ای در ورزش جهان هستند.
آیا هالیوود را سینمای موفقی در ساخت فیلم ورزشی می دانید؟
این بستگی به تعریف موفقیت دارد. به هر حال تعداد آثار تولید شده در هالیوود زیاد است اما به جرأت می توان گفت هالیوود با ضعف قصه مواجه می باشد چون تاریخ و پیشینه ندارد؛ این در حالیست که ایران کشوری کهن و صاحب شعر و ادبیات و قصه گویی است. از طرف دیگر در فرهنگ غنی این کشور همیشه جسم سالم و قوی بعنوان یک مؤلفه مطرح بوده که بهترین نمونه های آنرا می توان در شاهنامه دید؛ البته این به مفهوم این نیست که سینمای امروز قصه های شاهنامه را روایت کند، نه؛ بلکه به این معناست که سینما با اتکا به کنه قصه های شاهنامه، با زبان امروزی، وجوه دراماتیک ورزش و شخصیت های ورزشی را روایت کند. در چنین روندی تنها ورزشکارانی سوژه آثار سینمایی خواهند بود که در کنار قهرمانی، اخلاق مدار و مقید به شئون پهلوانی نیز هستند.
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب