باید یك روز زن زندگی كنید تا متوجه شوید
جوان بین: مهدی فخیم زاده در فیلم سینمایی «همسر» رقابت مردان با زنان در محیط های کاری را به خوبی نشان داده است.
در دو هفته گذشته، من و گروه همکارانم برای حضور در محیط کار باید از تاکسی های اینترنتی استفاده می کردیم. حجم اتفاق های عجیب و غریبی که معمولا هر روز برای من یا یکی از همکاران خانم رخ می داد، موجب شگفتی بود. در فرصت هایی که بین کار پیش می آمد با هم درباره این اتفاق ها صحبت می کردیم. یکی از همکاران (آقایی ۲۶ ساله) با تعجب از شنیدن داستان های هر روزه ما گفت به این نتیجه رسیده برخورد راننده های این تاکسی ها با خانم ها از جنس دیگری است و کمتر اتفاق می افتد چنین دیالوگ هایی بین راننده و مسافر مرد رد و بدل شود. مثل همیشه در چنین موقعیت هایی گفتم: «باید یک روز زن زندگی کنید تا متوجه شوید.»
دنیای زنان، جهانی ویژه است. همین اول بگویم قرار نیست ماجرا را به تبعیض جنسیتی محدود کنم یا از خشونت مقابل زنان و جنبش هایی از جنس «می تو» بگویم. این، قسمتی از ماجراست که اتفاقا رسانه ای شده و تمرکز و توجه برانگیخته است. می شود درباره وجوه مختلف آن و کارکردهایش صحبت کرد و به بخش هایی از آن نقد داشت. اما واقعیت این است که زن بودن همیشه با چالش هایی هم راه است که احیانا تنها به ایران محدود نمی گردد. ممکنست در جوامعی میزان نادیده گرفتن زنان متفاوت باشد، اما ماهیت مردسالارانه اغلب حرفه ها و روابط، سبب شده زن بودن به یک عنصر پیچیده تبدیل گردد. بعضی زن ها از این ویژگی، به نفع خود و برای ترقی و پیشرفت استفاده می نمایند. بعضی دیگر، ناعادلانه حذف و قربانی می شوند.
در هر صورت، معمولا شما را بعنوان انسان و فردی از اجتماع نمی بینند، اغلب برمبنای خاصیت های ظاهری تان انتخاب می شوید و گاهی ممکنست در مقایسه با همکاران مرد مسیری دشوار را برای رسیدن به حقوقی که شایسته آن هستید و برایش تلاش نموده اید، طی کنید.
خشونت و تبعیض مقابل زنان، تنها محدود به برخوردهای تند فیزیکی یا حذف جسم آنان نیست. این بخشی است دیده شده که تیتر رسانه ها شده و چند روزی افکار عمومی را درگیر می کند. در محیط های کاری، برخورد با زنان غریب و گاه توهین آمیز است. درباره من که از دنیای روزنامه نگاری و کار در رسانه (محیط فرهنگی) آمده ام و پایم را فراتر از این محدوده نگذاشته ام تجربه ها شنیدنی و متنوع هستند.
زمانی گمان می کردم جناح های سیاسی یا دولت های مختلف، در تغییر این آداب و عادات موثرند اما باید بگویم عمده رفتارها در محیط های اداری از یک جنس است. بااینکه که همکاران مرد بسیار محترمی داشته ام که فراتر از کلیشه های مردسالارانه رفتار کرده اند.
ده سال قبل بعنوان مدیر روابط عمومی در یک نهاد فرهنگی باسابقه فعالیت کردم. در هر دو موسسه ای که حضور داشتم، مردان مدیر بودند و تنها یک همکار مدیر خانم داشتم. بعنوان مدیر روابط عمومی در بیشتر بازدیدها و سفرهای اداری غایب بودم، برخلاف مدیر روابط عمومی های مرد که در همه رویدادها حاضرند. در جشنواره های مختلف با جمع هایی همکاری کردم که مردانه بود. مردان در راس هرم بودند و زنان بخش قابل توجهی از نیروها را تشکیل می دادند. هم به خاطر دقیق و منظم بودن و هم به سبب دستمزد کمتری که نسبت به همکاران مرد می گرفتند. در جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت، یکی از همکاران خانم که سال ها در وزارت بهداشت سابقه کار داشت، گفت هیچ گاه در بین مدیران جشنواره و در ردیف اول سالن ننشته است. درست می گفت، در صورتیکه آقای جوان بیست و چند ساله (مسئول دبیرخانه) این فرصت را داشت تا در افتتاحیه و اختتامیه در ردیف نخست و کنار وزیر و معاون وزیر بنشیند. از این به بعد به عکس ها و تصاویر رویدادها و محافل نگاه کنید تا متوجه شوید معمولا در ردیف اول که مخصوص شخصیت هاست، جایی برای زنان نیست.
در محیط های اداری که محافظه کاری و حفظ صندلی بر همه چیز مقدم است، زنان معمولا نباید دیده شوند. مهم نیست تسلط و مهارتشان بر کار چقدر است یا سابقه و کیفیت کارشان چگونه است. گاهی از این حجم از نادیده گرفتن تعمدی، دلسرد می شوید. وقتی در جلسات معارفه یا ملاقات های حضوری معرفی نمی شوید و در جمع مردان راهی ندارید. بی توجهی ذاتی مردان و تربیت غلط اجتماعی به اینگونه رفتارها دامن می زند. مردان معمولا زنان را بعنوان منشی و مسئول دفتر راحت می پذیرند، اما در مشاغل جدی تر، ترجیح می دهند با همکاران مرد همراه باشند. نوع روابط مردانه، علاقه به تشکیل باند و دار و دسته و یارکشی همیشه جمع های مردانه را تقویت کرده و مانع دیده شدن زنانی می شود که در حلقه های بعدی مشغول به کارند. (مهدی فخیم زاده در کمدی سرگرم کننده و شیرین «همسر» این خاصیت ها را به خوبی نشان داده است.)
واقعیت تلخ این است که تجربه ثابت کرده، بدون حمایت مردان به دست آوردن فرصت شغلی اگر ناممکن نباشد، بسیار دشوار است.
نمی خواهم این یادداشت را با تلخی تمام کنم، شما بعنوان زن می توانید روی جمع های خشک و اداری مردانه موثر باشید و آنها را متوجه اهمیت حضور زنان کنید. قرار نیست صرف زن بودن به امتیاز تبدیل گردد، یا به خاطرش باج بگیرید مهم این است شما و تلاشتان را هم پایه دیگران ببینند و در جایگاه خود دیده شوید.
تجربه های اندک در این سو و آن سو، همکاریهای طولانی مدت با بعضی همکاران مرد و رفتارهای ضد کلیشه ای بعضی مدیران ثابت کرده، کورسوی امید همه جا وجود دارد بااینکه همچنان مسیر زنان برای رسیدن به موفقیت دشوارتر از مردان است.
۴۷۲۳۲
منبع: javanbin.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب