گرمای طاقت فرسا در سالن های کنسرت خاموشی تهویه و گلایه تماشاگران
به گزارش جوان بین، در ایام نخستین خردادماه، هم زمان با برگزاری کنسرتهای مختلف در سالن های بزرگ پایتخت، مساله ای آزاردهنده و نگران کننده جلوه گر شد؛ خاموشی کامل سیستم های خنک کننده و تهویه در سالن هایی که با وجود ظرفیت بالا و هزینه های سنگین، از فراهم آوردن حداقل های آسایشی برای مخاطبان خود عاجز ماندند.
به گزارش جوان بین به نقل از ایسنا، یکی از سالن هایی که به تازگی خبرهایی در رابطه با روشن نکردن سیستم خنک کننده آن انتشار یافت، سالن بزرگ وزارت کشور بود که در شب سوم خرداد و شبهای پیشین میزبان کنسرت هایی همچون اجرای «آرون افشار» شد؛ کنسرت هایی که نه در فضای موسیقی، بلکه در گرمای سوزان طاقت فرسا به یاد ماندنی شدند.
شواهد از آن حکایت می کند که مسؤلان سالن، ضمن قطع سیستم های تهویه مرکزی، از تهیه کنندگان هر کنسرت خواسته اند تجهیزات خنک کننده جایگزین مانند کولرهای ایستاده را به شکل شخصی تأمین کنند. این در شرایطی است که چنین تجهیزاتی در عمل پاسخگوی فضای گسترده و متراکم سالن نبوده اند. گفته می شود اجاره ی هر شب این سالن بالغ بر ۷۰۰ میلیون تومان است؛ اما با این وجود، مدیریت سالن حتی حداقل زیرساخت های رفاهی را هم فراهم نساخته و به بهانه «مدیریت مصرف انرژی»، عملا شرایط طاقت فرسایی را بر مخاطبان تحمیل کرده است.
در کنار این موارد، سالن میلاد نمایشگاه هم در همین ایام با محدودیت های مشابهی مواجه بوده و اجازه ی استفاده آزادانه از سیستم های سرمایشی را نداشته است. بر اساس گزارش ها، اداره ی برق به دنبال کمبود توان تولید و تأمین برق، طی نامه ای به سالن ها اعلام نموده که حداکثر دمای مجاز برای تنظیم کولرها ۲۵ درجه سانتی گراد است؛ عددی که تا پیش از این روی ۱۶ درجه تنظیم می شد. این دستورالعمل در شرایطی صادر شده که عملا در نقاط مختلف کشور، روزانه با قطعی دو ساعته برق مواجه هستیم و مصرف کنندگان پرمصرف با اخطار و جریمه مواجه می شوند.
اما آن چه در بین همه این مسایل بیش از تمام فراموش شده، «مردم» هستند. مردمی که با پرداخت بهایی گزاف ـ در مواردی نزدیک به دو میلیون تومان برای هر بلیت ـ وارد سالن هایی می شوند که نه خنک اند، نه قابل تحمل و نه شایسته ی شأن یک رویداد هنری! مردمی که سرمایه ی واقعی این چرخه ی فرهنگی اند اما عملاً در اولویت تصمیم گیری ها نیستند.
مساله ای که نباید از آن غافل شد، اینست که در خیلی از کشورها و حتی در اسناد رسمی دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ایران، بر بهره برداری از منابع انرژی پاک نظیر پنل های خورشیدی تاکید شده است اما چرا سالن هایی که درآمدهای میلیاردی دارند، حاضر به سرمایه گذاری در این عرصه نیستند؟ چرا استفاده از ژنراتور، UPS یا استابلایزر که می تواند استقلال برقی موقت به وجود بیاورد، در دستور کار قرار نمی گیرد؟ آیا این صرفه جویی ها فقط جهت حفظ سود حداکثری است، آن هم به قیمت آسایش و سلامت مردم؟
در نهایت باید اظهار داشت که احترام به مخاطب، تنها با تبلیغات پرزرق وبرق یا اجرای خوانندگان محبوب محقق نمی گردد. احترام واقعی، در فراهم آوردن حداقل شرایط انسانی برای تماشای یک رویداد هنری ست. خاموشی تهویه، شاید به صرفه جویی در مصرف برق بینجامد؛ اما بی گمان روشن کننده حقیقتی تلخ در رابطه با جایگاه مردم در مناسبات فرهنگی این روزهاست.
پی نوشت: ایسنا آماده انتشار نقطه نظر مدیران سالن های کنسرت و مسؤلان مربوط در این حوزه است.
منبع: javanbin.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب