چرا كودكان نباید در اتاق والدین بخوابند؟
جوان بین: یك روانشناس اظهار نمود: كودكان از ۲.۵ سالگی به بعد باید مستقل از پدر و مادر و در اتاق خود بخوابند.
نیما گنجی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه تنها خوابیدن کودک جدا از والدین برای رشد استقلال کودک لزوم دارد اظهار نمود: به نظر می آید کودک از ۲.۵ سالگی به بعد باید مستقل از پدر و مادر و در اتاق خود بخوابد در غیر این صورت متناسب با افزایش سن کودک والدین باید انتظار رفتارهایی نظیر گستاخی، لجبازی و... را از کودک داشته باشند.
گنجی کاهش میزان وابستگی کودک به پدر و مادر را بعنوان عامل اصلی و مهم برای رشد یاد کرد و اضافه کرد: زمانی که کودک در کنار پدر و مادر خود می خوابد این تصور در ذهنش ایجاد می شود که فردی به صورت مداوم در حال مراقبت از او است و این رفتار وابستگی، طبیعتا در زندگی آینده کودک مشکلاتی را بوجود می آورد.
به قول وی، این مراقبت دائم از جانب والدین سبب خدشه دار شدن عزت نفس، استقلال و اعتماد به نفس کودک می شود. همینطور کودک خود مراقبتی را نمی آموزد و در نهایت بعضی از استعدادهایش سرکوب می شود.
این روانشناس با اشاره به اینکه علل عدم تمایل کودک به خوابیدن جداگانه، متناسب با سن او باید علت یابی شود، افزود: معمولا عمده ترین دلیل برای این نبود تمایل، مربوط به اضطراب جدایی است که حدودا از هجده ماهگی و یا نوزده ماهگی در نوزاد شکل می گیرد و از آن زمان وجود دارد.
او همینطور تماشای فیلم ها، انیمیشن ها و یا شنیدن قصه هایی خیالی درباره موجودات خیالی عجیب و غریب، احساس وجود موجودی عجیب در کمدها و... را یکی از علل ترس کودک از تنها خوابیدن دانست که امکان دارد کودک در هنگام خواب آنها را در اتاق خود تصور کند.
گنجی اعتقاد دارد والدین می توانند پیش از خواب به کودک خود تمامی قسمت هایی از اتاق که باعث ترس او شده است را نشان دهند تا او متوجه شود تصوراتش اشتباه است.
این عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی شهید بهشتی به عرضه راهکارهایی برای والدین پرداخت و اظهار داشت: عادت دادن کودک به خوابیدن جدا از والدین باید به صورت تدریجی صورت گیرد برای مثال در ابتدا این زمان می تواند تنها یک شب در هفته باشد و به تدریج دو شب در هفته و... باشد تا به تدریج کودک را به تنها خوابیدن عادت دهند.
وی به خوابیدن یکی از والدین در اتاق کودک و سپس به مرور زمان تنها خوابیدن کودک در اتاق، اشاره نمود و اضافه کرد: همینطور والدین می توانند برای ایجاد احساس امنیت در کودک تا هنگام خواب کودک در کنار او و در اتاقش باشند و برای او قصه بخوانند، البته الزامی به بودن در اتاق کودک وجود ندارد بلکه والدین می توانند در جای دیگر خانه باشند ولی کودک صدای آنها را بشنود و یا بتواند آنها را ببیند تا اینگونه احساس امنیت در کودک ایجاد شود.
وی در دسترس قرار ندادن وسایل و اسبابی که باعث اختلال در خواب کودک می شود را نکته ای مهم دانست و اعتقاد دارد والدین می توانند در ابتدا برای خوابیدن تنهای کودک هدیه و یا تشویقی در نظر بگیرند و کودک را برای ادامه دادن این مسیر تشویق کنند، همینطور می توانند عروسک هایی که کودک آنها را دوست دارد در کنار او قرار دهند.
این روانشناس اظهار داشت: والدین باید به کودک اجازه دهند درباره ترس هایش از تنها خوابیدن با آنها صحبت کند، بدون اینکه از سوی والدین مورد شماتت و تمسخر قرار گیرد.
گنجی اعتقاد دارد در صورت مقاومت کردن کودک برای تنها خوابیدن والدین باید تلاش کنند بر روی موضع خود بمانند و تسلیم خواسته کودک نشوند.
وی در پایان اظهار نمود: اگر با تمام این راهکارها باز هم کودک در مقابل تنها خوابیدن مقاومت کرد؛ والدین حتما از یک روانشناس و مشاور کمک بگیرند چونکه امکان دارد دلیل این مقاومت، بروز رفتارهایی خاص از جانب والدین باشد.
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب