مجری رادیو و تلویزیون:
تلویزیون نباید گل برنامه ها را به مجری های سلبریتی بسپارد
مجری رادیو و تلویزیون، اظهار داشت: اگر بازیگری هوش اجرا داشته باشد اشکالی ندارد که در تلویزیون بعنوان مجری فعالیت کند. ولی باید عدالت رعایت شود و این طوری نباشد که گلِ برنامه ها را فقط به مجری های سلبریتی بسپارد.
به گزارش جوان بین به نقل از خبرگزاری ایرنا، فاطمه السادات شاه حسینی متولد ۱فروردین ۱۳۶۹در تهران است. در سال ۱۳۹۱اجرا در برنامه شیش تاییا سبب دیده شدن وی در قاب تلویزیون شد و سپس مجری گری برنامه های همین امروز، همین امشب و مثبت سلامت در شبکه سلامت، نمابه نما در شبکه آی فیلم و خانه مهر و جمع ایرانی را در شبکه جام جم برعهده گرفت.
او مدتی پیش اجرای برنامه مدرسه مهارتی در شبکه آموزش را برعهده داشت. با این مجری درباره موضوعات مختلفی همچون حضور بازیگران در عرصه اجرا، مجری گری در دوران کرونا و اجرای برای گروه سنی نوجوانان هم صحبت شدیم که مشروح آن پیش روی شماست.
شما همزمان هم در رادیو و هم در تلویزیون اجرا دارید. دراین زمینه محدودیتی وجود ندارد؟
این ممنوعیت برداشته شده است. من سال ۹۰ برنامه شش تایی ها را در شبکه ۲ داشتم. آخر فصل گفتند اجازه ندارم در تلویزیون اجرا کنم. به همین خاطر مجبور شدم تلویزیون را یک مدت کنار بگذارم. زمان ریاست سرافراز روال عادی شد. الان بسیاری از گوینده ها هم در رادیو و هم در تلویزیون اجرا دارند.
خودتان با برداشته شدن این ممنوعیت موافق هستید؟
چرا که نه. زمانی که یک مجری قابلیت داشته باشد در هر دو رسانه رادیو و تلویزیون می تواند باشد. البته صداهای ماندگار بهتر است به تلویزیون نروند. چون شنوندگان رادیو از مجریان این رسانه در ذهن شان تصویرسازی می کنند. زنده یاد مهران دوستی همیشه این عقیده را داشت که به تلویزیون نرود. یک دوره کوتاهی به تلویزیون رفت تا برای یک برنامه ای متن بخواند. همان زمان هم خیلی مایل نبود و می گفت علقه من به رادیو است. به نظر من مهم ترین مساله این است که یک نفر قابلیت این کار را داشته باشد.
این روزها بسیاری از بازیگران را درحال اجرای برنامه های تلویزیونی می بینیم. نظرتان درباره مجری شدن بازیگرها چیست؟
باید بررسی نماییم که آیا بازیگر مهارت اجرا را بلد است یا فقط به خاطر چهره بودنش می آید. مثلا اشکان خطیبی اجرایش خوب است. آقای فرزاد حسنی هم در اجرا و هم در بازیگری خیلی خوب بودند. مهران مدیری و رامبد جوان هوش اجرائی دارند و مردم خواهان شان هستند. گاهی فقط به خاطر اینکه یک برنامه بیننده پیدا کند، یک بازیگر چهره را وارد اجرا می کنند. از آن طرف پول های هنگفتی جابجا می شود.
هر فردی اگر توانمند باشد چه اشکالی دارد که در یک واحد دیگر فعالیت کند. ولی نباید این طوری باشد که گل برنامه ها را به سلبریتی ها بسپارند. اگر عدالت رعایت شود هیچ عیبی ندارد. الان برخی شبکه های رادیویی مثل جوان و صبا دارند از مجری های چهره تلویزیون استفاده می نمایند. مخاطب خیلی باهوش است. مجری کاربلد را می پذیرد و با او همراه می شود. از بازخوردها می شود فهمید که مخاطب چقدر یک مجری و گوینده و بازیگر را پذیرفته است.
شبکه نسیم در این ماجرا خیلی نقش داشت. چون اصرار داشت که خیلی از بازیگران را مجری کند.
زمانی که شبکه نسیم راه افتاد، معاونت صدا می خواست یک سری برنامه های مشارکتی با رادیو را راه اندازی کند. یک گروه از تهیه کنندگان تلویزیون دوربین را کاشته بودند و گویندگان متن می خواندند. می خواستند رادیو را وارد تلویزیون کنند. در ادامه شبکه نسیم دست یاری به سمت بازیگران دراز کرد. از بازیگران و مجریانی مثل رامبد جوان، مهران مدیری و رضا رشیدپور استفاده کردند تا شبکه دیده شود.
رشیدپور با برنامه «عینک آفتابی» برگشت. با این سه نفر کار کردند و جواب مثبتی هم گرفتند. رامبد جوان قبلا کار اجرا انجام داده بود. مهران مدیری هم ارتباط با مردم را خوب بلد بود و کارش بر دل مردم نشست. بعد از آن هر آدمی را که توانستند وارد اجرا کردند. امیدوار هستم بازیگرانی که وارد اجرا می شوند این کار را بلد باشند. بطورمثال چند نفر از بازیگران که من اسمشان را نمی آوردم واقعا به درد اجرا نمی خورند. برخی بازیگران فکر می کنند همین که یک متنی را حفظ کنند و بخوانند اسمش اجرا می شود.
در یکی از مسابقه ها یکی از بازیگران ستاره، جملات را کلمه به کلمه از گوشی می شنید و اجرا می کرد. همانطور که می دانید این بازیگر اجرایش دوام نداشت.
*به نظر شما اجرا مشکل تر است یا بازیگری؟
ارتباط با مخاطب برنامه تلویزیونی بوسیله لنز دوربین خیلی دشوار است. مخاطب مجری را بابت هر کلمه ای که می گوید نقد می کند. اما در بازیگری این طوری نیست. بازیگر می گوید من فیلمنامه را اجرا کردم. مخاطب بعد از هر برنامه، پوشش، تکیه کلام، نوع ایستادن و زبان بدن مجری را بررسی می کند. بعضی وقت ها از من می پرسند شما چرا امروز موقع اجرا این قدر ناراحت بودید؟ رفتار ما مجری ها به شدت زیر ذره بین است. سختی اجرا این است که حواس مجری باید به همه چیز باشد. مجری باید باهوش تر از بازیگر باشد. اجرا در برنامه زنده یک برداشت بیشتر ندارد. اگر خطا کنی این خطا در ذهن مخاطب و مدیران می ماند. در بازیگری تمرین و تکرار وجود دارد و بازیگر می تواند در هر لحظه بهترین خودش را به نمایش بگذارد.
کافی است یک کلمه ای از دهان مان بیرون بیاید که قبلا مجری دیگری گفته است. سیل پیامک ها و نظرات می آید که داری کپی فلانی اجرا می کنی.
*به تازگی اجرای برنامه «مدرسه مهارتی تابستان» را پشت سر گذاشتید. آیا واقعا بوسیله تلویزیون می شود مهارتی را آموزش داد؟
بعد از شروع برنامه مدرسه تلویزیونی که کاملا آموزشی بود، در فصل تابستان تصمیم گرفتند یک مدرسه تلویزیونی مهارتی هم راه بیاندازیند. من در زمینه نوجوان قبلا تجربه اجرا داشتم. گفتند برنامه مقرر است تین ایجری (نوجوان پسند) و شاد باشد. قرار بود این برنامه یک ساعت دخترانه و یک ساعت پسرانه باشد. بعدها آدم های موفقی را دیدیم که مهارت هایی مربوط به جنس مخالف را یاد گرفته اند. بسیاری از دخترها کارهای فنی را خوب بلدند. قرار شد تفکیک جنسیتی را برداریم و در دو ساعت به مهارت های زنانه و مردانه بپردازیم. همزمان یک مجری خانم و آقا داشتیم. بسیاری از نوجوان هایی که در روستا بودند به ما مهارت هایی را گفتند که ما تا حالا نشنیده بودیم. جای برنامه ای که به بچه ها مهارت یاد بدهد خالی بود. دوست داشتیم بچه ها کارهایشان را در فضای مجازی به فروش برسانند. آموزش می دادیم که چطور می توانید با عکاسی و ویدئو برای محصولات تان در فضای مجازی تبلیغ کنید. این بخش هم خیلی جذاب بود. یک بخش دیگری با عنوان فن بیان و سخنوری داشتیم. به این می پرداختیم که نوجوان ها چطور می توانند راحت صحبت کنند.
*این برنامه در فصل پاییز ادامه پیدا می کند؟
فعلا درباره اش حرفی نزدند. این برنامه به پشتوانه وزارت آموزش و پرورش پخش می شد. آنها باید تصمیم بگیرند که در پاییز یا زمستان ادامه پیدا می کند یا نه. در این دو ماه و نیم که «مدرسه مهارتی تابستان» پخش می شد، یکی از پربیننده ترین برنامه ها بود. روزانه بیش از دو هزار بیننده فعال داشتیم که پیامک می زدند.
*شما مجری چندین برنامه با مخاطب نوجوان بوده اید. به نظر شما چرا تعداد برنامه هایی که برای این گروه سنی ایجاد می شود این قدر کم است؟
در یک دوره ای خیلی برنامه برای نوجوان ها داشتیم. از زمانی که شبکه امید راه اندازی گردید، گفتند همه برنامه ها راهی آن شبکه بشود. شاید به همین خاطر تعداد برنامه های نوجوانانه کمتر به نظر می رسد. اجرا برای نوجوان ها خیلی دشوار است. چون آنها خیلی دیر یک مجری را می پذیرند. اول از همه مجری را نقد می کنند. مدت زمانی می گذرد که بفهمند مجری از جنس خودشان است و از بالا به پایین حرف نمی زند. در خانواده ها هم این اتفاق می افتد. پدر و مادر فکر می کنند که نوجوان هنوز کودک است. اما نوجوان تصورش این است که کودکی را پشت سر گذاشته است. این دغدغه و فشار برای مجریان و برنامه سازان هم در زمینه نوجوان وجود دارد. نوجوان نصیحت و حرف مستقیم را نمی پذیرد. ولی رک بودن را می پذیرد. دوست دارد که رک با او حرف بزنیم. بطورمثال بگوییم ما می دانیم که تو این مشکلات را داری؛ ولی این کار را باید انجام بدهی. اگر کسی می خواهد برنامه سازی کند، باید با بچه های این نسل خیلی مراوده داشته باشد. باید بداند که آنها چه شوخی هایی دارند؛ وگرنه مورد پذیرش قرار نمی گیرد. من خودم با نوجوان ها خیلی در ارتباط هستم. نوجوان های ما بیش از حد با استعداد و خلاق هستند.
*بحران کرونا برای شما بعنوان مجری چه تهدیدهایی را به همراه داشت؟
دقیقا زمانی که کرونا آغاز شد من مجری شبکه سلامت بودم. خبر شیوع این ویروس در چین را من در یک برنامه اعلام کردم. اجرا در زمان اوج کرونا خاصیت های خاصی داشت. باید به مردم می گفتیم که مراقب باشید. همزمان باید حرف های مردم را هم به گوش مسئولان می رساندیم. زدن ماسک سر برنامه خیلی دشوار است. هوای داخل استودیو گرم است و مجری باید یک ساعت ماسک بر بینی و دهان داشته باشد. شغل و رسالت ما این است که در بدترین شرایط هم کارمان را انجام بدهیم. فرقی نمی کند که زمان جنگ، سیل، زلزله یا شیوع ویروس باشد.
*شما در شبکه های دو، آی فیلم، آموزش، سلامت و... اجرای برنامه داشته اید. شبکه های جدید در مقایسه با شبکه های قدیمی به لحاظ تعداد مخاطب چه وضعیتی دارند؟
شبکه های اصلی مثل یک، دو، سه، چهار و پنج بینندگان ثابت خودشان را دارند. چون هر کسی تلویزیون را روشن کند از همین شبکه ها شروع می کند. اما الان در دوره ای هستیم که انگار هر شبکه و هر برنامه مخاطب خاص خودش را پیدا کرده است. هر برنامه اگر موفق و فکر شده باشد بیننده پیدا می کند. یک دوره ای شبکه نسیم خیلی گل کرد. هر جا می رفتیم می دیدیم مردم شبکه نسیم تماشا می کنند. الان از آن زمان اوج یک مقدار فاصله گرفته است. الان شبکه آی فیلم خیلی پرطرفدار است. من خودم فکر نمی کردم شبکه آی فیلم این قدر مخاطب داشته باشد. وقتی مسابقه «نما به نما» را اجرا کردم، دیدم خیلی بازخورد دارد. برنامه خوب در هر شبکه ای باشد مخاطبش را پیدا می کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب