چرا برخی بی خانمان ها حاضر نیستند به گرمخانه بروند؟
به گزارش جوان بین درحالی که روزانه ۱۵۰ زن و کودک برای دریافت خدمات مجانی شبانه روزی به ˮمددسرای بانوان میدان شوشˮ رجوع می کنند، مسئول این مرکز می گوید که بیشتر از ۵۰ درصد این افراد نه تنها اعتیاد «ندارند» بلکه هیچگاه آنرا تجربه هم نکرده اند.
سپیده علیزاده که مسئول مددسرای بانوان میدان شوش است، درمورد وضعیت شلترها و مشکلات این مراکز در فصل زمستان به ایسنا، می گوید: در یک شبانه روز حدود ۱۵۰ زن و کودک به مرکز رجوع می کنند؛ همه این ۱۵۰ نفر معتاد نیستند، بلکه بیشتر از ۵۰ درصد آنها اعتیاد ندارند و هیچگاه اعتیاد را تجربه نکرده اند؛ این افراد اغلب همسران معتاد، والدین معتاد و... داشته اند یا صدمه هایی مانند ازدواج الزامی را تجربه کرده اند این در حالیست که خیلی از افرادی که به این مددسرا رجوع می کنند، سالمندان سالخورده هستند.
علیزاده با طرح این پرسش که متولی افراد صدمه دیده زیر ۱۸ سال یا معلولان و سالمندان معتاد چه کسی است؟ می گوید: زمانی که به تعداد این افراد اضافه می شود، این افراد از مراکز کاهش صدمه خدمات دریافت می کنند که خیلی از آنها کیس های مراکز کاهش صدمه نیستند و یا افرادی که دارای بیماری های اعصاب و روان اند، جایی برای آنها در مراکز کاهش صدمه نیست، اما تیمارستان یا کمپی هم وجود ندارد که آنها را به صورت مجانی پذیرش کند.
چرا برخی بی خانمان ها حاضر نیستند به گرمخانه بروند؟
وی در بخش دیگری از صحبت هایش، در پاسخ به این که چرا برخی افراد بی خانمان به گرمخانه ها رجوع نمی کنند؟، می گوید: افرادی که به گرمخانه نمی آیند به علت این است که گرمخانه ها «تفکیک جنسیتی» دارند. افرادی هستند که به همراه همسر و فرزندشان یا به همراه شریک عاطفی شان کارتن خواب هستند و گرمخانه های ما متناسب با حال و روز خانواده ها و شرایط افراد نیست.
مسئول مددسرای بانوان میدان شوش خاطرنشان می کند: ما بانوان را به صورت مجزا پذیرش می نماییم و همسرشان باید در گرمخانه دیگری پذیرش شود؛ شاید آنها برای چند روزی بتوانند چنین شرایطی را تحمل کنند اما درنهایت باز هم با یکدیگر جای دیگری زندگی می کنند.
علیزاده تصریح می کند: همینطور به علت شلوغ شدن گرمخانه ها در فصل زمستان افراد ترجیح می دهند در گوشه ای بخوابند تا این که میان ۱۵۰ نفر زندگی کنند.
بهزیستی ریالی بابت کارکرد سال ۱۴۰۰ به مراکز DIC و شلترها پرداخته نکرده است
وی در بخش دیگری از سخنان خود، مدعی شد: از آغاز سال تا لحظه انجام این مصاحبه، سازمان بهزیستی بابت کارکرد سال ۱۴۰۰ یک ریال هم به مراکز DIC و شلترها پرداخته نکرده است. در این اوضاع اقتصادی مگر میتوان به معتادان اظهار داشت که امروز غذا نخور تا اردیبهشت سال ۱۴۰۱ ببینیم آیا بهزیستی می تواند بودجه ما را پرداخت کند؟.
علیزاده در ادامه در واکنش به اظهارات اخیر در خصوص جمع آوری مراکز کاهش صدمه از سطح شهرها اظهار نمود: بارها اظهاراتی از افرادی که نگاه و ادبیات این چنینی نسبت به این محله ها و مناطق و مراکز داشته اند، شنیده شده؛ یک زمانی بازدیدکننده و مسؤلان را به محلات پرخطر آورده اند تا بگویند وجود این مراکز سبب شده صدمه دیدگان اینجا تجمع کنند، اما حالا بدون همفکری با فعالان حوزه آسیبهای اجتماعی برای حوزه صدمه ها در کشور تشخیص انجام می دهند و طبق تشخیص شان هم عمل می کنند.
تاثیر مراکز کاهش صدمه بر افزایش معتادان متجاهر؛ قصه مرغ و تخم مرغ!
وی ضمن بیان اینکه اعتیاد بازتولید صدمه های اجتماعی است اظهار نمود: در واقع مشکلات اجتماعی که خود ریشه در مشکلات اقتصادی و بحران های مالی و فرهنگی دارند، اعتیاد را به وجود می آورند؛ این که مراکز خدمات دهنده مسبب افزایش این افراد در یک مکان شده باشند مانند قصه مرغ و تخم مرغ است.
این مسئول مددسرای بانوان میدان شوش خاطرنشان می کند: صدمه های اجتماعی در مناطقی مانند شوش و هرندی وجود داشته است و به دنبال آن بهزیستی به مراکزی در این مناطق مجوز داده و بعد مراکز کاهش صدمه در این مناطق فعالیت خویش را آغاز کرده اند. این گونه نبوده است که مناطق، محله پاک و بی صدمه ای باشند و به علت این که مراکز در این مناطق تاسیس و کار خویش را آغاز کرده اند، صدمه دیدگان و معتادان در آن تردد کنند.
وی ضمن اشاره به وضعیت محله شوش و هرندی، تصریح می کند: قصه شوش و هرندی به بیشتر از ۲۰ سال قبل بازمی گردد و صدمه های این محلات نسل به نسل چرخیده اند؛ به صورت مثال امکان دارد معتاد امروزی، فرزند زندانی روز گذشته باشد؛ این چرخه بدون این که کسی در این سال ها آنها را حمایت کند چرخیده است.
مسئول مددسرای بانوان میدان شوش می افزاید: در منطقه جنوب تهران، بازار و ترمینال جنوب وجود دارد؛ چرا نمی گویند که ترمینال جنوب سبب افزایش صدمه های اجتماعی شده است؟. نسل در نسل صدمه دیدگان از راه ترمینال وارد شهر می شوند، چرا نمی گویند ترمینال جنوب سبب جذب صدمه های اجتماعی شده است؟ چونکه این مورد بسیار بی ربط است. بنابراین این که می گویند مراکز کاهش صدمه هم سبب افزایش این افراد می شود، همین قدر بی ربط است.
وی تصریح می کند: به جای پشتیبانی از دختر صدمه دیده ای که از شهر دیگری به تهران آمده است، به جای افزایش تعداد مراکز کاهش صدمه در استانهای دیگر، لابه لای همین چرخی که حالا می چرخد یک چوب می گذارند که دیگر نچرخد؟.
علیزاده در پاسخ به سوال دیگری درمورد میزان تاثیرگذاری خدمات مراکز کاهش صدمه در زندگی زنان تصریح می کند: ما به سختی اعتماد این زنان را جلب می نماییم. به جرات می گویم که خیلی از خانمهایی که در این مراکز هستند از پاتوق هایی که خلافکاران بودند و شرایط نامناسب داشتند پیدا شده اند. به سختی اعتماد آنها را جلب کرده ایم اما متاسفانه برخی ارگان ها به سادگی اعتماد آنها را از ما سلب می کنند.
منبع: javanbin.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب