تنهایی کرونا زنگ خطر فردگرایی را به صدا در آورد
خراسان رضوی محققان استرالیایی تأثیر خانه نشینی های کرونایی بر دوستی افراد و سایر روابط صمیمی را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که تنهایی مبحث مهم اجتماعی و بهداشتی است که با سلامت روانی ضعیف و مرگ زودهنگام مرتبط می باشد.
به نقل از ویفروم، بررسی ها نشان داده است که محدودیت های کرونایی روابط نزدیک ما را تحت تأثیر قرار داده است. خیلی از ما باوجود افزایش تعاملات آنلاین در هنگام خانه نشینی های کرونایی با انزوا و تنهایی روبرو شده ایم. در بین نگرانی ها درباره دوستی ها و مهارت های اجتماعی از دست رفته، امکان دارد افراد این سوال را داشته باشند که آیا زندگی اجتماعی آنها با توقف محدودیت ها به حالت عادی باز می گردد؟
این مطالعه جدید، آنچه در زندگی اجتماعی استرالیایی ها در دوران قرنطینه اتفاق افتاده را بررسی نموده است و یافته ها نشان می دهد، بیماری همه گیر کووید- ۱۹ امکان دارد تأثیر طولانی مدت بر دوستی ها داشته باشد، اما به معنای بهترشدن آنها نخواهد بود.
در این مطالعه تجربیات بیشتر از ۲۰۰۰ استرالیایی بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ در مدت خانه نشینی و بعد از آن بررسی (هر فرد سه بار در مورد تعاملات، شیوه زندگی و برنامه های خود) شدند. سن شرکت کنندگان ۱۸ تا ۸۸ و حدود دو سوم آنان زن بودند. استرالیا به علت خروج زودهنگام از خانه نشینی در سال ۲۰۲۰ موقعیت منحصربه فردی برای این نوع مطالعه داشت و توانستیم در مدت خانه نشینی کرونایی و چندین ماه بعد از آن، از تجربه استرالیایی ها آگاه شویم.
تنهایی زمانی رخ می دهد که روابط ما نیازهای اجتماعی ما را برآورده نمی نماید. دانشمندان علوم اجتماعی در دهه های اخیر نگران تنهایی بوده اند چونکه مواردی مانند افزایش فردگرایی در فرهنگ ها و افزایش خانواده های مجرد وجود دارد و بیماری کووید- ۱۹ منجر به تسریع چنین تغییراتی شده است. در واقع، خیلی از استرالیایی های مورد بررسی، کاهش کیفیت و اندازه دوستی های خویش را نه تنها در اوج همه گیری پارسال بلکه ماه ها بعد از آخر خانه نشینی در سال ۲۰۲۰ هم گزارش کردند آنچه افراد بازگو کردند شامل موارد ذیل است:
افزایش قطع ارتباط
با کمال تعجب، خیلی از شرکت کنندگان از افزایش قطع ارتباط و تنهایی در زمان خانه نشینی خبر دادند. تعامل با دوستان یکسان نبود اما نگران کننده تر این بود که این احساسات ماه ها بعد از آخر خانه نشینی ادامه یافت و بعضی از پاسخ دهندگان تاثیری پایدار در نگرش به دوستی و معاشرت را توصیف کردند.
کوچک شدن شبکه های دوستی
شرکت کنندگان توضیح دادند که چگونه شبکه های دوستی با قطع ارتباطات دورتر در زمان خانه نشینی کاسته شده است. بعضی از روابط به علت عدم هم نشینی ها کوچک شد چونکه استرس بیماری همه گیر افراد را مجبور به برقراری ارتباط تنها با افرادی کرده است که بیشتر به آنان اهمیت می دهند و متاسفانه با کاهش محدودیت ها هم این ارتباطات افزایش نیافت. تداوم محدودیت ها بر فعالیتهای گروهی، احساس قطع ارتباط را افزایش داد و با ادامه تحصیل آنلاین و دورکاری، ایجاد روابط جدید با افراد هم انجام نشد.
دوستی های آنلاین جدید
باآنکه خانه نشینی منجر به قطع ارتباط جسمی افراد شد اما استفاده از رسانه های اجتماعی، بازی های آنلاین و ویدئو کنفرانس افزایش پیدا کرد. محققان عنوان کردند: خانه نشینی همراه با این رونق ارتباطات دیجیتالی به ارتباط با دوستان دور کمک کرده است. البته این مورد هم نتوانست بر افزایش کلی تنهایی غلبه کند و یا جایگزین تعامل فیزیکی شود.
اهمیت ارتباط مجدد دوستی های شخصی
نتایج مطالعات قبلی نشان داده است که ارتباط دیجیتالی می تواند به کاهش تنهایی در مواردی برای تقویت روابط شخصی موجود کمک نماید اما این مطالعه نشان داد که این ارتباطات نمی تواند دوستی های شخصی پساکرونا را به تنهایی جبران کند. پیش از پذیرش تغییراتی مانند دفاتر کاملا مجازی که وابستگی ما به تعامل دیجیتالی را تقویت می کند، باید مراقب و ارزش معاشرت حضوری را به خاطر داشته باشیم و با دوستان قدیمی و جدید در آینده ارتباط مجدد برقرار نماییم.
این بررسی نشان داده است که نمی توانیم معاشرت پساکرونا را همانند قبل بدانیم و باید برای ملاقات با دوستان قدیمی و دوستان جدید تلاش آگاهانه ای انجام دهیم.
منبع: جوان بین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب